بی عشق نشاط و طرب افزون نشود بی عشق وجود خوب و موزون نشود
صد قطره ز ابر اگر به دریا بارد بی‌جنبش عشق در مکنون نشود
مولانا
حیلت رها کن عاشقا دیوانه شو دیوانه شو و اندر دل آتش درآ پروانه شو پروانه شو
هم خویش را بیگانه کن هم خانه را ویرانه کن و آنگه بیا با عاشقان هم خانه شو هم خانه شو
اشتیاقی که به دیدار تو دارد دل من دل من داند و من دانم و دل داند و من
خاک من گل شود و گل شکفد از گل من تا ابد مهر تو بیرون نرود از دل من
اندر دل بی وفا غم و ماتم باد آن را که وفا نیست ز عالم کم باد
دیدی که مرا هیچ کسی یاد نکرد جز غم که هزار آفرین بر غم باد
